Volvamos a La voz a ti debida (1933), a por la composición número 39: La forma de querer tú.
[39] | [39] |
La manier’ ami vi estas lasi ami vin. Via jes’ al mi submeta silent’ estas. Viaj kisoj al mi proponi la lipojn por ke ilin kisu mi. Neniam vortoj, brakumoj, diros ke vi ja ekzistis, ke vi min amis: neniam. Tion diros blankfolioj, mapoj, aŭguroj, vokiloj; vi, ne. Brakumanta vin jen mi ne demandante, pro timo ke ne estas realaĵ’ ke vi vivas kaj min amas. Brakumanta vin jen mi sen rigardi kaj vin tuŝi. Ne hazarde mi malkovru per demandoj, per karesoj, tian enorman solecon kaŭze de amo nur mia. |
La forma de querer tú es dejarme que te quiera. El sí con que te me rindes es el silencio. Tus besos son ofrecerme los labios para que los bese yo. Jamás palabras, abrazos, me dirán que tú existías, que me quisiste: jamás. Me lo dicen hojas blancas, mapas, augurios, teléfonos; tú, no. Y estoy abrazado a ti sin preguntarte, de miedo a que no sea verdad que tú vives y me quieres. Y estoy abrazado a ti sin mirar y sin tocarte. No vaya a ser que descubra con preguntas, con caricias, esa soledad inmensa de quererte sólo yo. |

Reality builder, marketing passionate and entrepreneur.
Excelent! Merci por ofrecer recordar bellas palabras y bella traducción. Dankon!
Un placer que te guste, Jordi 🙂