Hace unos cuantos meses, el sindicato CNT de la Safor me propuso traducir el poema ¡Muros! de C. Vega Álvarez al esperanto para la publicación La safor llibertària (nº 4, pág. 19). Aquí lo tenéis:
| Remparoj…! Remparoj kaj kradoj…! Ĉiam adub-muro! La eterna remparo! Ĉiam sufokitaj voĉo kaj parolo…! Reduktitaj la vastaj foraj distoj kaj penso neregebla jen en vibro. Tri, la plej radiantaj mateniĝoj… Remparoj…! Ĉiam la remparoj detruantaj la vojojn de l’ aŭroro kaj eklipsantaj la lumon de l’ nova Sol’ kiu padojn de esperoj ekvidetas. Remparoj…! Remparoj senhontaj forĵetitaj de infamio por rapid-kura ĉevalo de iluzio, ĉiam preta por pliaj galopadoj… |
¡Muros…! ¡Muros y rejas…! ¡Siempre la tapia! ¡La muralla eterna! ¡Siempre ahogadas la voz y la palabra…! Cercenadas las amplias lontananzas y el pensamiento indómito que vibra. Tres, las más radiantes alboradas… ¡Muros…! Siempre los muros destruyendo los caminos del alba y eclipsando la luz del nuevo Sol que vislumbra senderos de esperanzas. ¡Muros…! ¡Muros de oprobios arrojados de la infamia por el raudo corcel de la ilusión siempre presto a las nuevas galopadas… |
Reality builder, marketing passionate and entrepreneur.
Be First to Comment